NAZWA¶

grep, egrep, fgrep - wypisz linie pasujące do wzorca

SKŁADNIA¶

grep [opcje] wzorzec [plik...]
grep [opcje] [-e wzorzec | -f plik] [plik...]

OPIS¶

grep przeszukuje wskazane pliki wejściowe (lub standardowe wejście jeśli nie podano żadnych lub podano nazwę pliku '-'), szukając linii zawierających coś pasującego do podanego wzorca. Domyślnie, grep wypisuje pasujące linie.

Dodatkowo dostępne są dwa programy wariantowe egrep i fgrep. Egrep jest tym samym, co grep -E. Fgrep jest tym samym, co grep -F.

OPCJE¶

-A num, --after-context=num

Wypisuje po pasujących liniach num linii następującego kontekstu.

-a, --text

Przetwarza plik binarny tak, jakby był on tekstowy; jest to równoważnik opcji --binary-fnums=text.

-B num, --before-context=num

Wypisuje przed pasującymi liniami num linii poprzedzającego kontekstu.

-C [num], -num, --context[=num]

Wypisuje num linii (domyślnie 2) kontekstu w wyjściu.

-b, --byte-offset

Wypisuje przed każdą linią wyjścia jej offset bajtowy w pliku wejściowym.

--binary-files=typ

Jeśli pierwszych kilka bajtów pliku wskazuje, że zawiera on dane binarne, to zakładane jest, że jest to plik typu typ. Domyślnym typem jest binarny (binary), a grep normalnie albo wypisuje jednolinijkowy komunikat mówiący o dopasowaniu pliku binarnego, albo nie wypisuje komunikatu, gdy nie znaleziono dopasowania. Jeżeli typem jest without-match (bez dopasowania), to grep zakłada, że ten plik binarny nie pasuje; jest to równoważne działaniu opcji -I. Jeśli typem jest text, to grep przetwarza plik binarny tak, jakby był on tekstowy; jest to równoważne opcji -a. Ostrzeżenie: Może się zdarzyć, że wypisane przez grep --binary-files=text śmiecie binarne dadzą przykre skutki uboczne jeżeli wyjściem będzie terminal a jego sterownik zinterpretuje niektóre z nich jako swoje polecenia.

-c, --count

Wyłącza normalne wyjście; zamiast niego dla każdego pliku wejściowego wypisuje liczbę pasujących linii. Z opcją -v, --invert-match (patrz niżej), liczy linie niepasujące.

-d akcja, --directories=akcja

Jeśli plik wejściowy jest katalogiem, stosuje to jego przetworzenia akcję. Domyślną akcją jest read, co znaczy, że katalogi są czytane dokładnie tak samo, jakby były zwykłymi plikami. Jeśli wartością akcji jest skip, to katalogi są milcząco pomijane. Jeśli wartością akcji jest recurse, to grep czyta wszystkie pliki pod każdym katalogiem, rekurencyjnie; jest to równoważne opcji -r.

-E, --extended-regexp

Interpretuje wzorzec jako rozszerzone wyrażenie regularne (patrz niżej).

-e wzorzec, --regexp=wzorzec

Używa wzorca jako wzorca; użyteczne do ochronienia wzorów zaczynających się od -.

-F, --fixed-strings

Interpretuje wzorzec jako listę łańcuchów o stałej długości, oddzielonych znakami nowej linii, które należy dopasować każdy z osobna.

-f plik, --file=plik

Pobiera wzorce z plik, po jednym z każdej linii. Plik pusty zawiera zero wzorców, nie pasując do niczego.

-G, --basic-regexp

Interpretuje wzorzec jako podstawowe wyrażenie regularne (zobacz niżej). Jest to zachowanie domyślne.

-H, --with-filename

Dla każdego dopasowania wypisuje nazwę pliku.

-h, --no-filename

-h, --no-filename Wyłącza poprzedzanie wyników nazwami plików podczas przeszukiwania wielu plików.

--help

Wypisuje krótki tekst pomocy.

-I

Przetwarza plik binarny tak, jakby nie zawierał on pasujących danych; jest to równoważne opcji --binary-files=without-match.

-i, --ignore-case

Ignoruje rozróżnienia w wielkości liter we wzorcu oraz w plikach wejściowych.

-L, --files-without-match

Wyłącza normalne wyjście; zamiast niego wypisuje nazwę każdego pliku, z którego normalnie nie wypisano by żadnego wyjścia. Przeszukiwanie zakończy się na pierwszej pasującej linii.

-l, --files-with-matches

Wyłącza normalne wyjście; zamiast niego wypisuje nazwę każdego pliku, z którego normalnie wypisano by jakieś wyjście. Przeszukiwanie zakończy się na pierwszej pasującej linii.

--mmap

Jeśli to możliwe, do odczytu wejścia korzysta z funkcji systemowej mmap(2) zamiast domyślnej read(2). W pewnych sytuacjach --mmap daje lepszą wydajność. Może jednak spowodować niezdefiniowane zachowanie (łącznie ze zrzutem rdzenia) jeśli podczas działania grep plik wejściowy się skurczy lub wystąpi błąd wejścia/wyjścia.

-n, --line-number

Poprzedza każdą linię wyjścia numerem linii z odpowiedniego pliku wejściowego.

-q, --quiet, --silent

Po cichu; wyłącza normalne wyjście. Przeszukiwanie zakończy się na pierwszej pasującej linii. Zobacz także poniżej opcje -s lub --no-messages.

-r, --recursive

Czyta wszystkie pliki pod każdym katalogiem, rekurencyjnie; jest to równoważne opcji -d recurse.

-s, --no-messages

Wyłącza komunikaty błędów o plikach nieistniejących lub nie do odczytania. Uwaga o przenośności: w przeciwieństwie do GNU grep, tradycyjny grep nie był zgodny z POSIX.2, gdyż brakowało mu opcji -q a opcja -s zachowywała się jak opcja -q z GNU grep. Skrypty powłoki, które mają być przenośne na tradycyjny grep powinny unikać zarówno -q, jak i -s i zamiast tego przekierowywać wyjście do /dev/null.

-U, --binary

Traktuje plik jako binarny. Domyślnie, w DOS-ie i MS Windows, grep zgaduje typ pliku spoglądając na zawartość pierwszych 32 kB przeczytanych z pliku. Jeśli zdecyduje, że plik jest tekstowy, udziera znaki CR z oryginalnej zawartości pliku (po to żeby wyrażenia regularne z ^ i $ działały poprawnie). Podanie -U wyłącza to zgadywanie, powodując, że wszystkie pliki są czytane i przekazywane mechanizmowi dopasowywującemu dosłownie; jeśli plik jest plikiem tekstowym z parami CR/LF na końcu linii, spowoduje to, że niektóre wyrażenia regularne nie zadziałają. Opcja ta nie działa na platformach innych niż MS-DOS i MS Windows.

-u, --unix-byte-offsets

Raportuje offsety bajtowe w stylu Unixowym. Przełącznik ten powoduje, że grep raportuje offsety bajtowe tak, jakby plik był plikiem tekstowym typu Uniksowego, tj. z udartymi znakami CR. Da to rezultaty identyczne jak uruchomienie grepa na maszynie Uniksowej. Opcja ta nie wywołuje żadnego efektu, chyba że użyto także opcji -b; nie działa na platformach innych niż MS-DOS i MS Windows.

-V, --version

Wypisuje numer wersji grepa na standardowe wyjście błędów. Ów numer wersji powinno się załączać we wszystkich zgłoszeniach błędów (patrz niżej).

-v, --invert-match

Odwraca sens dopasowania, wybiera linie niepasujące.

-w, --word-regexp

Wybiera tylko te linie, w których dopasowania wzorca tworzą całe słowa. Przeprowadzany test polega na tym, że dopasowywany podciąg musi albo znajdować się na początku linii, albo być poprzedzony znakiem nie tworzącym słowa. Podobnie, musi albo znajdować się na końcu linii, albo musi następować po nim znak nie tworzący słowa. Znakami tworzącymi słowa są litery, cyfry i znak podkreślenia.

-x, --line-regexp

Wybiera tylko te dopasowania, które dokładnie pasują do całej linii.

-y

Przestarzały synonim -i.

-Z, --null

Zamiast znaku, który normalnie występuje po nazwie pliku wypisuje bajt zerowy ( ASCII NUL). Na przykład, grep -lZ wypisuje po nazwie pliku bajt zerowy, zamiast, jak zwykle, znaku nowej linii. Opcja ta powoduje, że wyjście jest jednoznaczne, nawet przy nazwach plików zawierających niecodzienne znaki, jak znak nowej linii. Może być wykorzystywana z poleceniami typu: find -print0, perl -0, sort -z czy xargs -0, umożliwiając przetwarzanie plików o dowolych nazwach, nawet zawierających znaki nowej linii.

WYRAŻENIA REGULARNE¶

Wyrażenie regularne to wzorzec opisujący zbiór łańcuchów. Wyrażenia regularne są zbudowane analogicznie do wyrażeń arytmetycznych, przez zastosowanie do połączenia mniejszych wyrażeń rozmaitych operatorów.

grep rozumie dwie różne wersje składni wyrażeń regularnych: "podstawową" i "rozszerzoną". W GNU.B grep obie te składnie przy użyciu nie różnią się zakresem dostępnych możliwości. W innych implementacjach podstawowe wyrażenia regularne są mniej rozbudowane. Poniższy opis stosuje się do rozszerzonych wyrażeń regularnych; różnice w stosunku do wyrażeń podstawowych podsumowano na końcu.

Fundamentalnymi "cegiełkami" są wyrażenia regularne pasujące do pojedynczego znaku. Większość znaków, w tym wszystkie litery i cyfry, to wyrażenia regularne pasujące do samych siebie. Każdy metaznak mający specjalne znaczenie może być cytowany przez poprzedzenie go odwrotnym ukośnikiem.

Lista znaków zawarta między [ a ] pasuje do każdego pojedynczego znaku na tej liście; jeśli pierwszym znakiem listy jest daszek ^, pasuje wtedy ona do każdego znaku nie znajdującego się na liście. Dla przykładu, wyrażenie regularne [0123456789] pasuje do każdej pojedynczej cyfry. Zakres znaków ASCII podać można określając znak pierwszy i ostatni, oddzielone myślnikiem. I na koniec: predefiniowano pewne nazwane klasy znaków. Ich nazwy mówią same za siebie, i są to: [:alnum:], [:alpha:], [:cntrl:], [:digit:], [:graph:], [:lower:], [:print:], [:punct:], [:space:], [:upper:] oraz [:xdigit:]. Na przykład [[:alnum:]] oznacza [0-9A-Za-z], z tym wyjątkiem, że ta druga forma zależy od kodowania znaków ASCII i ustawień regionalnych POSIX (locale), podczas gdy pierwsza jest przenośna. (Zauważ, że nawiasy kwadratowe w nazwach klas są częścią nazw symbolicznych i muszą być umieszczone dodatkowo, oprócz pary nawiasów ograniczającej samą listę). Większość metaznaków traci swoje szczególne znaczenie wewnątrz list. Aby umieścić tam dosłowny ], umieść go jako pierwszy na liście. Podobnie, aby umieścić dosłowny ^, umieść go gdziekolwiek poza pierwszym miejscem. W końcu, aby umieścić dosłowny -, umieść go na ostatku.

Kropka . pasuje do każdego pojedynczego znaku. Symbol \w to synonim [[:alnum:]] a \W to synonim [^[:alnum]].

Daszek ^ oraz znak dolara $ są metaznakami, które pasują odpowiednio do łańcucha pustego na początku i na końcu linii. Symbole \< oraz \> pasują odpowiednio do łańcucha pustego na początku i na końcu słowa. Symbol \b pasuje do łańcucha pustego na krawędzi słowa, zaś \B pasuje do pustego łańcucha zakładając, że nie jest on na krawędzi słowa.

Po wyrażeniu regularnym może następować jeden z kilku operatorów powtórzenia:

?

Poprzedzający element jest opcjonalny i pasuje nie więcej niż raz.

*

Poprzedzający element będzie dopasowany zero lub więcej razy.

+

Poprzedzający element będzie dopasowany jeden lub więcej razy.

{n}

Poprzedzający element pasuje dokładnie n razy.

{n,}

Poprzedzający element pasuje n lub więcej razy.

{,m}

Poprzedzający element jest opcjonalny i pasuje co najwyżej m razy.

{n,m}

Poprzedzający element pasuje co najmniej n razy, ale nie więcej niż m razy.

Dwa wyrażenia regularne można ze sobą złączyć (skonkatenować); do wynikowego wyrażenia regularnego pasuje każdy ciąg utworzony przez złączenie dowolnych dwóch ciągów, które odpowiednio pasują do złączonych podwyrażeń.

Dwa wyrażenia regularne można połączyć operatorem infiksowym (wrostkowym) |; do wynikowego wyrażenia regularnego pasuje dowolny ciąg pasujący do jednego bądź do drugiego z podwyrażeń.

Powtarzanie ma priorytet nad łączeniem, które z kolei bierze górę nad alternatywą. Całe wyrażenie regularne można ująć w nawiasy, celem unieważnienia tych reguł priorytetowych.

Wsteczne odniesienie \n, gdzie n jest pojedynczą cyfrą, dopasowuje podciąg poprzednio dopasowany n-tym ujętym w nawiasy podwyrażeniem wyrażenia regularnego.

W podstawowych wyrażeniach regularnych metaznaki ?, +, {, |, ( oraz ) tracą swoje szczególne znaczenie; zamiast nich należy użyć wersji z odwrotnym ukośnikiem: \?, \+, \{, \|, \( oraz \).

Tradycyjny egrep nie traktuje { jako metaznaku. Niektóre implementacje udostępniają zamiast niego \{, więc przenośne skrypty powinny unikać { we wzorcach egrep, a do dopasowywania dosłownego znaku { stosować [{].

GNU egrep usiłuje obsługiwać tradycyjny sposób użycia zakładając, że { nie posiada szczególnego znaczenia jeśli byłby on początkiem nieprawidłowego określenia liczby powtórzeń. Na przykład, polecenie powłoki egrep '{1' szuka dwuznakowego łańcucha {1, zamiast zgłaszać błąd składni w wyrażeniu regularnym. POSIX.2 pozwala na takie zachowanie jako rozszerzenie standardu, ale przenośne skrypty powinny go unikać.

ZMIENNE ŚRODOWISKA¶

GREP_OPTIONS

Ta zmienna określa domyślne opcje, jakie zostaną umieszczone przed wszystkimi opcjami podanymi wprost. Na przykład, jeśli GREP_OPTIONS jest równe '--binary-files=without-match --directories=skip', to grep zachowa się tak, jakby podano --binary-files=without-match i --directories=skip przed ewentualnymi jawnymi opcjami. Określenia opcji oddziela się białymi znakami. Odwrotny ukośnik cytuje następny znak, zatem można go wykorzystać do podania opcji zawierającej biały znak lub odwrotny ukośnik.

LC_ALL, LC_MESSAGES, LANG

Te zmienne podają ustawienie regionalne (locale) LC_MESSAGES, określające język, jakiego grep ma użyć w komunikatach. Ustawienie locale jest określane przez pierwszą z tych zmiennych, która ma nadaną wartość. Jeśli nie istnieje żadna z nich, to stosowana jest amerykańska odmiana angielskiego. Dzieje się tak również w przypadku, gdy nie zainstalowano katalogu z komunikatami lub jeśli grep nie został skompilowany z obsługą języków narodowych (NLS).

LC_ALL, LC_CTYPE, LANG

Te zmienne podają ustawienie regionalne (locale) LC_CTYPE określające typ znaków, np. które z nich są białymi znakami. Ustawienie locale jest określane przez pierwszą z tych zmiennych, która ma nadaną wartość. Jeśli nie istnieje żadna z nich, to stosowane jest ustawienie POSIX. Dzieje się tak również w przypadku, gdy nie zainstalowano katalogu z komunikatami lub jeśli grep nie został skompilowany z obsługą języków narodowych (NLS).

POSIXLY_CORRECT

Jeśli jest ustawiona, to grep zachowuje się zgodnie z wymaganiami POSIX.2; w przeciwnym razie grep zachowuje się bardziej jak inne programy GNU. POSIX.2 żąda, by opcje, które występują po nazwach plików były traktowane jak nazwy plików. Domyślnie zaś, opcje takie są przesuwane na początek listy argumentów i traktowane jak opcje. Ponadto, POSIX.2 wymaga, by nierozpoznane opcje były zgłaszane jako "nielegalne" ("illegal"), ale ponieważ tak naprawdę nie naruszają one prawa, domyślnie zgłaszane są jako "nieprawidłowe" ("invalid"). POSIXLY_CORRECT wyłącza także _N_GNU_nonoption_argv_flags_, opisane poniżej.

_N_GNU_nonoption_argv_flags_

(Tu N jest numerycznym identyfikatorem procesu grepa). Jeśli i-tym znakiem wartości tej zmiennej środowiska jest 1, to i-ty argument przekazany do grep nie jest uważany za opcję, nawet jeśli na nią wygląda. Powłoka może umieścić tę zmienną w środowisku dla każdego polecenia, jakie uruchamia, podając, które argumenty są wynikiem rozwinięcia nazw plików i stąd nie powinny być traktowane jako opcje. Zachowanie to jest dostępne tylko z biblioteką GNU C i tylko wtedy gdy nie ustawiono POSIXLY_CORRECT.

DIAGNOSTYKA¶

Normalnie status zakończenia równa się 0 jeśli znaleziono dopasowania, a 1 jeśli nie znaleziono żadnych. Opcja -v odwraca sens statusu zakończenia. Status zakończenia równa się 2 jeśli wystąpiły błędy składniowe we wzorcu, niedostępne pliki wejściowe lub inne błędy systemowe.

BŁĘDY¶

Zgłoszenia błędów wysyłaj, proszę, do bug-gnu-utils@gnu.org. Upewnij się, że gdzieś w polu tematu ("Subject:") umieściłeś słowo "grep".

Duże liczniki powtórzeń w konstrukcji {m,n} mogą spowodować, że grep zużyje mnóstwo pamięci. Oprócz tego, pewne inne niejasne wyrażenia regularne wymagają czasu i przestrzeni rosnącej wykładniczo i mogą spowodować, że grepowi zabraknie pamięci.

Wsteczne odwołania są bardzo powolne i mogą wymagać czasu rosnącego wykładniczo.